Het verhaal van Laura
‘Mijn MCL gaf me houvast in een onzekere periode’
Wat begon als een onschuldig griepje, mondde uit in een incomplete dwarslaesie. In december 2018 krijgt het leven van Laura Breek (33) een onverwachte wending. Na intensieve revalidatie en therapie krijgt ze langzaam maar zeker de controle over haar lijf weer terug. ‘Het was fijn om alle informatie nog eens na te kunnen lezen.’
Als Laura de griep krijgt, komt haar immuunsysteem direct in actie. Maar in plaats van dat het de griepcellen aanvalt, richt het zich op Laura’s eigen ruggenmerg. ‘Zo liep ik een incomplete dwarslaesie op. Vanaf mijn sleutelbeen was het gevoel weg.’ Laura ligt twee weken in het Medisch Centrum Leeuwarden en wordt daarna overgeplaatst naar het revalidatiecentrum in Haren. ‘Toen ik weer thuis was, ging ik twee keer per week naar Revalidatie Friesland. Sinds augustus revalideer ik twee keer per week bij een fysiopraktijk in mijn woonplaats Harlingen.’
Houvast
Het afgelopen jaar heeft Laura veel baat bij mijnMCL. ‘Bijvoorbeeld om afspraken in mijn eigen agenda te importeren of te checken op welke afdeling ik een afspraak heb. Maar ook om alvast vragenlijsten in te vullen, uitslagen nog eens te bekijken of na een afspraak de samenvatting van de arts te lezen. Er kwam in die periode zoveel op me af, dat het fijn was om alle informatie nog eens op te kunnen zoeken. Hoe zat het ook alweer? Is dit nu al wel onderzocht, of moest dit juist nog? mijnMCL gaf me echt houvast.’
Instructievideo’s
Bij Revalidatie Friesland maakt Laura gebruik van e-revalidatie. ‘Eén keer per week ging ik naar het revalidatiecentrum, waar ik onder meer oefeningen leerde die ik thuis dagelijks moest doen. In de app van Revalidatie Friesland kon ik vervolgens instructievideo’s van de oefeningen bekijken. Dat was heel handig. Ik werd er op die manier niet alleen aan herinnerd om dagelijks mijn oefeningen te doen, maar kon ook checken of ik ze wel goed uitvoerde.’
Concentratie
Nu, bijna een jaar nadat ze haar dwarslaesie opliep, is Laura bijna weer de oude. ‘De fijne motoriek in mijn handen is nog moeilijk. En als ik mijn armen boven mijn hoofd moet doen, ben ik ze “kwijt”. Ook ben ik nog snel moe: elke beweging vereist concentratie. Maar het is fijn om weer steeds meer te kunnen. Om mijn lijf weer te voelen.’