Kindermishandeling

De medewerkers van het MCL willen de kinderen die mishandeld worden helpen zodat de mishandeling stopt. Zij zijn alert op de signalen die kunnen wijzen op mishandeling en doen hier wat mee. Maar het zijn niet alleen de medewerkers van het MCL die zich inzetten om kindermishandeling te stoppen. Ook scholen en kinderdagverblijven, huisartsen, consultatiebureaus en de politie proberen signalen op te pikken en er iets mee te doen. Al deze mensen willen de ouders helpen om weer een fijn gezin te worden, waarin de kinderen gelukkig op kunnen groeien.

In het ziekenhuis kijken we naar alle kinderen, ouders en de omgang met elkaar. Vaak gaat dit goed maar soms zijn er signalen waardoor we ons zorgen maken. Het gevoel dat er iets niet pluis is, kun je bijvoorbeeld krijgen als de ouder een ander verhaal over de blauwe plek vertelt dan het kind. Het kan ook voorkomen als een breuk niet past bij het vermelde ongeluk. 

Ook maken medewerkers zich zorgen als de ouder niet goed voor zichzelf kan zorgen. Oorzaken hiervoor kunnen zijn dat hij of zij alcohol- of drugsverslaafd is, een zelfmoordpoging heeft gedaan of een psychiatrische ziekte heeft die de opvoeding extra moeilijk maakt. Daarnaast is er binnen het gezin soms sprake van huiselijk geweld wat niet gericht is op het kind. Toch heeft ook dit dezelfde nadelige gevolgen voor het kind als wanneer het zelf mishandeld wordt.

Tijdens de zwangerschap kunnen ook signalen opgepikt worden. Soms zijn er zorgen of de aanstaande ouders hun kindje veilig op kunnen laten groeien. Oorzaken hiervoor kunnen zijn dat de moeder erg ziek, verslaafd of dakloos is. Als dit het geval is, wordt er tijdens de zwangerschap al gekeken wat er na de geboorte het beste kan gaan gebeuren.

Als de medewerkers zich zorgen maken over de situatie van het opgroeiende kind, willen en moeten we iets doen want juist niets doen is geen optie. De Meldcode Kindermishandeling en Huiselijk Geweld helpt de medewerkers van het MCL om zorgvuldig te zijn en de juiste stappen te zetten. Zo kunnen zij op een goede manier met de situatie omgaan.  Hierbij gaat het om de volgende stappen:

1.    De signalen die we verontrustend vinden, moeten objectief worden beschreven;
2.    Er wordt met een deskundige, bijvoorbeeld een collega of iemand van Veilig Thuis, overlegd over de vervolgstappen;
3.    De zorgen worden met de ouders en eventueel ook met het kind besproken;
4.    We wegen de gevolgen van verder actie;
5.    Tot slot wordt besloten of de hulp van Veilig Thuis ingeschakeld wordt door het probleem daar te melden of door zelf hulp op gang te brengen.

De hulpverleners die in contact komen met ouders en/of kinderen, zijn verplicht de zorgvuldige stappen van de meldcode te volgen.

-    Veilig Thuis onderzoekt bijvoorbeeld op school of bij de huisarts of ook daar zorgen zijn of juist niet;
-    Er is ook aandacht voor de andere kinderen binnen een gezin;
-    Als het nodig of wenselijk is, wordt er samen met het hele gezin passende hulp gezocht;
-    De hulp komt sneller op gang dan via de reguliere aanvraag;
-    De hulp heeft niet altijd een vrijblijvend karakter;
-    Als de kindermishandeling niet stopt, wordt de hulp van Jeugdbescherming ingeschakeld.

Mishandeling is eigenlijk een veroordelend woord. Er gebeurt namelijk iets wat niet mag. Bij kindermishandeling moet je denken aan de gewelddadige interactie van fysieke, psychische of seksuele aard. Deze kunnen lichamelijke of psychische schade bij het kind veroorzaken. Als gevolg van de psychische schade wordt vaak gedacht dat de ‘dader’ een gemene man of vrouw is maar dat is lang niet altijd zo. Vaak speelt onmacht een grote rol. De ouder/verzorger weet bijvoorbeeld niet hoe zij het kind moeten laten luisteren of te laten stoppen met vervelend gedrag. Het kan ook zijn dat de ouder/verzorger andere zorgen aan het hoofd heeft waardoor hij of zij weinig van het kind kan verdragen. Het kind zelf kan ook erg druk zijn waar de ouder/verzorger moeilijk mee om kan gaan. Vaak willen zij het beste voor kun kind maar loopt het door allerlei oorzaken uit de hand.

Kinderen hebben vaak hun hele leven last van nadelige gevolgen van mishandeling. Deze gevolgen kunnen bij ieder kind anders zijn. Sommige kinderen worden erg agressief of trekken zich juist heel erg terug. Anderen zijn bang om mensen te vertrouwen en relaties aan te gaan. Het tegenovergestelde kan ook waarbij een kind erg aanhankelijk wordt en op zoek is naar liefde en aandacht die het thuis gemist heeft. De lichamelijke en psychische klachten kunnen zulke verstrekkende gevolgen hebben dat het kind een toevlucht zoekt in een verslaving, in zelfverwonding of zelfmoord. De herinneringen aan thuis zijn dan ondraaglijk geworden. De onveiligheid die kinderen tijdens hun opvoeding ervaren, achtervolgt hen hun hele leven. Daarnaast is die ervaring van onveiligheid een belangrijke oorzaak van gedrag dat de maatschappij als overlast en bedreiging van de veiligheid ervaart. Deze gevolgen raken iedereen en zijn verstrekkend en levenslang. Niets doen is dus absoluut geen optie!

Als u vragen heeft over kindermishandeling, kunt u contact opnemen met uw huisarts of uw kinderarts. Ook kunt u zelf Veilig Thuis bellen voor vragen en advies over wat te doen bij het vermoeden van kindermishandeling. Bel hiervoor naar 058-2333777. Ook kunt u een e-mail sturen naar de werkgroep Kindermishandeling en huiselijk geweld van het MCL: kindermishandeling@mcl.nl